திருப்புகழில் சுந்தரர் ( வழித்துணையாய் வந்த அவிநாசி இறைவர்):

பெரியபுராணத்தில் நம் சுந்தரனாருக்கு இறைவர் வழித்துணையாக வந்ததாக ஒரேயொரு நிகழ்வினை மட்டுமே தெய்வச் சேக்கிழார் பதிவு செய்கின்றார். 
-
முதலில் அந்நிகழ்வினைச் சற்று நினைவு கூர்வோம்,
-
சுந்தரர் முதுகுன்றத் தலத்திற்குப் பயணித்துச் செல்லும் வழியில் கூடலையாற்றூர் தலத்தின் எல்லையை நெருங்குகின்றார். எனினும் அவ்வூருக்குள் செல்லாமல் மேலும் முதுகுன்றம் நோக்கி முன்னேறிச் செல்ல முனைகின்றார். ஆற்றூருறைப் பரம்பொருள் வேதியரொருவரின் வடிவெடுத்து, சுந்தரர் காணுமாறு அவ்வழியே எழுந்தருளி வருகின்றார். சுந்தரர் மறையவரை வணங்கி முதுகுன்றம் செல்லும் மார்க்கத்தினை வினவ, இறைவரோ 'கூடலையாற்றூருக்குச் செல்லும் வழி இதுவே' என்று மற்றொரு மார்க்கத்தினைக் காண்பித்துப் பின் அவ்வழியில் தாமே வழித்துணையாய்ச் சிறிது தூரம் வரையிலும் வந்து பின்னர் மறைகின்றார். 

எனினும் அருணகிரிப் பெருமான்  'மதப்பட்ட விலாசம்' என்று துவங்கும் அவிநாசித் திருப்புகழில் பெரியபுராணத்தில் இடம்பெறாத, சுந்தரர் வரலாறு குறித்த மற்றுமொரு அற்புத நிகழ்வினை வெளிப்படுத்துகின்றார். இனி நிகழ்விற்குள் செல்வோம், 
-
சுந்தரர் அவிநாசித் தலம் நோக்கிப் பயணித்து வருகையில் ஓரிடத்தில் திசையறியாது திகைத்ததாகவும், அத்தருணத்தில் இறைவர் வழித்துணையாய்ச் சிறிது தூரம் வரையிலும் வந்து சகாயம் புரிந்து பின்னர் மறைந்ததாகவும் பதிவு செய்கின்றார். 
-
கீழ்க்குறித்துள்ள முதல் 4 வரிகளில், சுந்தரருக்கு இறைவர் திருக்குருகாவூர் தலத்தருகே பொதிசோறு அளித்தருளிய நிகழ்வினைப் பதிவு செய்துப் பின் இறுதி இரு வரிகளில், 'அவிநாசியிலே வரு திசைக்குற்ற சகாயனுமாகி மறைந்து போமுன்' என்று அவிநாசி மார்க்கத்தில் இறைவர் வழித்துணையாய் வந்தமையைப் பதிவு செய்கின்றார், 
-
இசைக்கொக்க இராசத பாவனை
     உளப் பெற்றொடு பாடிட வேடையில் 
          இளைப்புக்கிட வார்மறையோன் என வந்துகானில் 
-
திதப்பட்டெதிரே பொதி சோறினை
     அவிழ்த்திட்(டு) அவிநாசியிலே வரு
          திசைக்குற்ற சகாயனுமாகி மறைந்து போமுன்

'அவிநாசி' என்ற தலப் பெயரைக் அருணகிரியார் குறித்திராவிடில் 'திசைக்குற்ற சகாயனுமாகி மறைந்து போமுன்' எனும் வரிகளை கூடலையாற்றூர் நிகழ்வுடன் எளிதில் பொருத்தியிருக்கலாம். எனினும் இவ்விடத்தில் திருப்புகழ் ஆசிரியர் 'அவிநாசியிலே வரு' என்று ஐயத்திற்கு இடமின்றிக் குறித்திருப்பதால் இதற்குப் பிறிதொரு பொருள் கொள்ள இடமில்லை.

சுந்தரர் இருமுறை கேரள தேசத்திற்கு அவிநாசி வழியே பயணித்துச் சென்றுள்ளதாகப் பெரிய புராணம் பதிவு செய்கின்றது. முதல் பயணத்தில் சேரமான் பெருமாள் நாயனார் மற்றும் அவர்தம் படையினரும் உடனிருந்தமையால் அச்சமயத்தில் திசையறியாத நிலை உருவாகியிருக்க வாய்ப்பில்லை. சுந்தரனார் 2ஆம் முறையாக சேரமான் நாயனாரின் கொடுங்களூருக்குப் பயணிக்கையில், உடன் சில பரிசனங்களையும் திருவாரூரிலிருந்து அழைத்துச் சென்றதாகச் சேக்கிழார் பெருமான் பதிவு செய்கின்றார். ஆதலின் 'அச்சமயத்திலேயே இறைவர் வழித்துணையாய் வந்தருள் புரிந்துள்ளார்' என்பது தெளிவு.  

தெய்வச் சேக்கிழாரின் அவதாரக் காலத்திலிருந்து சுமார் 4 நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்னர் தோன்றியுள்ள நம் அருணகிரிப் பெருமானின் வாயிலாக, சுந்தரர் குறித்த இக்குறிப்பு வெளிப்பட்டிருப்பது வியந்து போற்றுதற்குரியது.