திருப்புகழில் கண்ணன் (பூதனை வதம்):

குழந்தைக் கண்ணனைத் தொட்டிலிலிட்டு அதற்கருகிலேயே அமர்ந்தவாறு யசோதையும், பலராமனின் தாயான ரோகினி தேவியுமாய் உரையாடிக் கொண்டிருக்கின்றனர். அச்சமயத்தில், குழந்தை பிறந்த செய்தி கேட்டு ஆசிர்வாதம் செய்ய வந்திருப்பதாகக் கூறிக்கொண்டு நிறைந்த சுமங்கலியொருத்தி அவ்விடத்திற்கு வருகின்றாள். இவளே கம்சனால் அனுப்பப்பட்டிருந்த பூதனை எனும் அரக்கி, மார்புகளில் விஷத்தைத் தடவிக் கொண்டு சுமங்கலிப் பெண்ணின் உருவில் வந்திருந்த அவள், குழந்தைக் கண்ணனைத் தொட்டிலினின்று எடுத்தணைத்து கொஞ்சுவது போலும் நடிக்கின்றாள். 

கண்ணன் சிறிதும் காலம் தாழ்த்த விரும்பவில்லை, பசிப்பவன் போல் அழத் துவங்குகின்றான். பூதனை தன் மார்புகளினின்றும் பால் கொடுக்க முனைய, பாலைச் சுவைப்பது போல் அவள் உயிரையும் சேர்த்து இழுக்கின்றான் பால கிருஷ்ணன். அலறியவாறு (மலை போன்ற) தன் சுய உருவத்துடன் உயிர் துறக்கின்றாள் பூதனை. ஏதுமறியாதவன் போல் அவள் மார்புகளின் மீது விளையாடிக் கொண்டிருந்த கண்ணனை, யசோதையும் நந்தகோபரும் பதறியெடுத்து 'குழந்தைக்கு ஊறொன்றும் நேராததை எண்ணி' நிம்மதி கொள்கின்றனர். 

'கண்ணனின் திருமேனி சம்பந்தத்தால் பூதனை உத்தம உலகத்தை அடைகின்றாள்' என்று ஸ்ரீமத் பாகவத புராணம் பறைசாற்றுகின்றது.

அருணகிரிப் பெருமான் மழலைக் கண்ணனின் இவ்வற்புத லீலையைப் பல்வேறு திருப்புகழ் திருப்பாடல்களில் பதிவு செய்து போற்றுகின்றார், 

(1)
('முருக மயூரச் சேவக' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்),
-
மருகன் எனாமல் சூழ்கொலை கருதிய மாமப் பாதகன்
     வரவிடு மாயப் பேய்முலை ...பருகாமேல்

(2)
('சொற்பிழை வராமல்' என்று துவங்கும் திருவாவடுதுறை திருப்புகழ்),
- 
எத்திய பசாசின் முலைக்குடத்தைக் குடித்து
     முற்றுயிர் இலாமல் அடக்கிவிட்டுச் சிரித்த

(3)
('இலகி இருகுழை' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்),
-
அலகை உயிர்முலை அமுது செய்தருளிய
     அதுலன் இருபதம் அதுதனில் எழுபுவி
          அடைய அளவிட நெடுகிய அரிதிரு ...... மருகோனே

(4)
('சுருதி வெகுமுக' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்),
-
மருது நெறுநெறென மோதி வேரோடு
     கருதும் அலகைமுலை கோதி வீதியில்
          மதுகையொடு தறுகண்ஆனை வீரிட ...... வென்றுதாளால்