திருப்புகழில் கண்ணன் (வையகம் உண்ட லீலை):

கோகுலக் கண்ணன் பலராமனோடும்; மற்றுமுள்ள சிறுவர்களோடும் வீதிகளில் விளையாடுகையில், சிறிது மண்ணை அள்ளி வாயில் போட்டுக் கொள்கின்றான். சிறுவர்கள் உடன் யசோதையிடம் சென்று 'அம்மா - அம்மா! கிருஷ்ணன் மண்ணைத் தின்கின்றான்' என்று தெரிவிக்க, யசோதை கையில் ஒரு கம்புடன் அவ்விடத்திற்கு விரைந்து வருகின்றாள். 'ஏண்டா மண்ணைத் தின்றாயா?' என்று சிறிது அதட்டிக் கேட்க, கண்ணன் மிரள மிரள விழித்தவாறு 'இல்லை' என்பது போல தலையை அசைக்கின்றான்.   

கோபாலச் சிறுவர்களோ 'அவன் தின்றானம்மா, நாங்கள் நிச்சயம் பார்த்தோம்' என்று மீண்டுமொரு முறை உறுதி கூற, யசோதையானவள் அடிப்பது போல் குச்சியை ஓங்கி 'பொய் சொல்லாதே கிருஷ்ணா, எங்கே வாயைத் திறந்து காட்டு?' என்று மிரட்டும் தொனியில் கேட்கின்றாள். குழந்தைக் கண்ணன் அஞ்சியவன் போலும் தன் திருவாயினை மெல்லத் திறக்கின்றான். 

யசோதை அப்பவள வாயினுள் சப்த சாகரங்களால் சூழப்பெற்றுள்ள உலகங்களைக் காண்கின்றாள், திருப்பாற்கடலையும்; அங்கு பிரமன் போற்றி நிற்கும் நிலையில் ஸ்ரீமன் நாராயண மூர்த்தியையும் தரிசிக்கின்றாள், மீண்டும் நிலவுலகையும், கோகுலத்தையும், அதனுள் ஓங்கிய கையுடன் தன்னையும் கண்ணனையும் காண்கின்றாள். உடன் காட்சிகள் மறைகின்றன. உடலெங்கும் புளகமுற; விதிர்விதிர்த்து; கண்ணீர் ஆறாகிப் பெருகிய நிலையில் கண்ணனை வாரியணைத்து 'கிருஷ்ணா! நீயொரு தெய்வக் குழந்தையடா' என்று மாறி மாறி முத்தமிட்டு நெகிழ்கின்றாள். 

மண்ணை உண்டு திருவாயினுள் உலகங்களைக் காட்டியருளிய தன்மையால் 'உலகம் முழுமையும் உண்ட கண்ணன்' என்று அருளாளர்கள் கவித்துவமாக இந்நிகழ்வினைக் குறிப்பது மரபு. அருணகிரிப் பெருமான் கண்ணனின் இவ்வற்புத லீலையைப் பல்வேறு திருப்புகழ் திருப்பாடல்களில் பதிவு செய்து போற்றுகின்றார், 

(1)
'பொன்றா மன்றாக்கும் புதல்வரும்' என்று துவங்கும் திருவாலங்காட்டுத் திருப்புகழ்),
-
குன்றால்விண் தாழ்க்கும் குடைகொடு
     கன்றாமுன் காத்தும் குவலயம் 
          உண்டார் கொண்டாட்டம் பெருகிய ...மருகோனே

(2)
('இடமருவும் சீற்ற வேலெடுத்து' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்)
-
 அகிலம் உண்டார்க்கு நேர் இளைச்சி ...பெருவாழ்வே

(3)
('தரணிமிசை அனையினிட' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்),
-
சகமுழுதும் அடைய அமுதுண்டிடும் கொண்டலும் 
     தெரிவரிய முடியின் அரவங்களும் திங்களும் 
          சலமிதழி அணியுமொரு சங்கரன் தந்திடும் ...பெருமாளே

அருணகிரியாரின் அவதாரக் காலத்திற்கு சுமார் 7 நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் அவதரித்த நம் சுந்தர மூர்த்தி சுவாமிகள் பின்வரும் கூடலையாற்றூர் திருப்பதிகப் பாடலில், 'வையக(ம்) முழுதுண்ட மாலொடு' என்று இந்நிகழ்வினைப் பதிவு செய்கின்றார்,
-
வையக(ம்) முழுதுண்ட மாலொடு நான்முகனும்
பையிள அரவல்குல் பாவையொடும் உடனே
கொய்யணி மலர்ச்சோலைக் கூடலையாற்றூரில்
ஐயன் இவ்வழி போந்த அதிசயம் அறியேனே