திருப்புகழில் நக்கீரர்; திருமுருகாற்றுப்படை பற்றிய அற்புதக் குறிப்புகள்:

மதுரையில் சோமசுந்தரக் கடவுளிடம் வாதிட்டு அருள்பெற்ற நக்கீரனார் சிவபரம்பொருளை மட்டுமே போற்றும் நியமமுடையவர், ஆதலின் 'கந்தக் கடவுளின் மீது ஒருபொழுதும் பாடல்களைப் புனைதல் செய்யேன்' என்று உறுதி பூண்டிருந்தார். நம் வேலாயுதக் கடவுளோ 'நக்கீரனாரிடம் பனுவலொன்றினைப் பெற்றே தீருவது' எனும் திருவுளக் குறிப்புடன், பெருவிருப்பொடு காத்திருக்கின்றான்.  

(1)

இந்நிலையில் நக்கீரனார் திருப்பரங்குன்றத்திலுள்ள பொய்கைக் கரையொன்றில் அனுஷ்டானம் புரிகையில், குதிரைமுகப் பெண் பூதமொன்றினால் குகையொன்றில் அடைக்கப் பெறுகின்றார். அங்கு முன்னமே இதே நிலையில் 999 புலவர்கள் அடைக்கப் பெற்றிருப்பதைக் கண்டு உளம் வெதும்புகின்றார். 

(அகல்வினை உட்சார்' என்று துவங்கும் பழனித் திருப்புகழ்)

துரக முகக் கோதைக்கிடை

     புலவரில் நக்கீரர்க்குதவிய வேளே'

(2)

'சிவசோதியினின்றும் தோன்றியருளிய அறுமுகப் பெருங்கடவுளைப் போற்றாத கொள்கைப் பிழையினாலன்றோ இவ்வினை எய்தியுள்ளது. இனி அப்பெருமானைப் போற்றி செய்து இதனின்றும் உய்வு பெறுவேன்' என்று தெளிகின்றார். 'கந்தா; குகனே, என் குருநாதா! உன் திருவடிகளே சரணம் சரணம்' என்று உளமுருகி விண்ணப்பித்து, 'திருமுருகாற்றுப்படை' எனும் ஒப்புவமையற்ற பனுவலைத் துவங்க முற்படுகின்றார். 

('எந்தன் சடலங்கம்' என்று துவங்கும் கந்தன்குடித் திருப்புகழ்)

கந்தன்குக என்றன்குரு என்றும்தொழும் அன்பன் கவி

     கண்டுய்ந்திட அன்றன்பொடு ....வருவோனே

('முருகுலாவிய' என்று துவங்கும் பொதுத் திருப்புகழ்)

மருகு மாமதுரைக் கூடல் மால்வரை

     வளைவுளாகிய நக்கீரர் ஓதிய

          வளகை சேர் தமிழுக்காக நீடிய ....கரவோனே

(3)

கருணைப் பெருவெள்ளமான கந்தவேள் இதற்கன்றோ நெடுநாள் காத்திருந்தான். தன் திருவடிகளைச் சரணமெனப் பற்றியுள்ள நக்கீரரின் பால் கருணைத் திருநோக்கம் புரிந்தருளி, அசரீரியாய் 'உலகம் உவப்ப' என்று அடியெடுத்துக் கொடுத்துப் பேரருள் புரிகின்றான்,   

('கடிமா மலர்க்குள்' என்று துவங்கும் சுவாமிமலைத் திருப்புகழ்) 

வளவாய்மை சொற் ப்ரபந்தம் உள கீரனுக்குகந்து

     மலர்வாய் இலக்கணங்கள் ....இயல்போதி

அடிமோனை சொற்கிணங்க உலகாம் உவப்ப என்றுன் 

     அருளால் அளிக்கு(ம்) கந்த ....பெரியோனே

(4)

நக்கீரனார் அற்புத அற்புத ஆற்றுப்படைப் பனுவல்களால் குமாரக் கடவுளின் திருவடிச் சீர்மைகளைப் பட்டியலிட்டுப் போற்றிப் பரவ, உமை மைந்தனான ஷண்முகக் கடவுள் திருவுள்ளம் மிக உவந்து, அக்குதிரை முக பூதத்தைச் சம்ஹாரம் புரிந்தருளி, நக்கீரர் உள்ளிட்ட 1000 புலவர்களையும் அக்குகையினின்றும் விடுவிக்கின்றான்,  

('முலைமுகம் திமிர்ந்த' என்று துவங்கும் திருச்செந்தூர் திருப்புகழ்)

மலை முகம் சுமந்த புலவர் செஞ்சொல் கொண்டு

     வழி திறந்த செங்கை ....வடிவேலா

(5)

அருணை மாமுனிவர் கந்தர் அந்தாதித் தொகுப்பின் 51ஆம் திருப்பாடலில், 'தெய்வயானை அம்மையின் காதலின்பத்தைக் காட்டிலும் கீரனாரின் ஆற்றுப்படைத் திருப்பாடல்கள் முருகக் கடவுளின் திருவுள்ளத்திற்கு மிகவும் இனிமை சேர்க்க வல்லது' என்று வியந்து போற்றுகின்றார்.

பின்வரும் திருப்பாடல் கடினப் பதங்களை உடையது. ஆதலின் 'கைமா மயில் செவ்வி நற்கீரர் சொல் தித்தித்ததே' எனும் இறுதி வரியின் பொருளை மட்டும் இப்பதிவில் சிந்தித்து மகிழ்வோம். 

'கைமா' - (யானை - தெய்வ யானையான ஐராவதம்) 

-

'கைமா மயில்' - (ஐராவத யானையால் வளர்க்கப் பெற்ற நம் தெய்வயானை அம்மை)

-

செவ்வி - (கலவியின்பம் அல்லது காதலின்பம்)

-

நற்கீரர் சொல் - (திருமுருகாற்றுப்படை திருப்பாடல்கள்)

-

(கந்தர் அந்தாதி 51ஆம் திருப்பாடல்)

சிகைத்தோகை மாமயில் வீரா சிலம்பும் சிலம்(பு) !அம்புரா

சி, கைத்தோகை மாமயில் வாங்கிப் பொருது திசைமுகன் !வா

சி, கைத்(து) ஓகை மாமயில் வானில் வைத்தோய் வெஞ்செருமகள் !வா

சி, கைத்தோ கைமா மயில் செவ்வி நற்கீரர் சொல் தித்தித்ததே