சூரன் எடுத்திருந்த வடிவங்கள் அனைத்தையும் முருகப் பெருமான் அழித்து விட, இறுதியாய்ச் சூரன் மாமர வடிவெடுத்துக் கடல் நடுவினில் நிற்கின்றான். 'அதீத வரபலத்தால் 1008 அண்டங்களை 108 யுகங்கள் ஆட்சி புரிந்த ஒருவன் மாமர வடிவில் தோன்றுவானேயாயின் அது எத்தன்மையதாக இருந்திருக்கும்?' என்பதை நம் கச்சியப்ப சிவாச்சாரியாரின் திருப்பாடல்கள் வாயிலாக முதலில் அறிந்துணர்வோம்,
கடலின் நடுவே, நெருப்புப் பிழம்பு போலும் சிவந்த விழுதுகளைக் கொண்டு, விண்ணுக்கும் மண்ணுக்குமாய் நீண்டு, திசைகளின் எல்லை முழுவதுமாய்த் தன் கிளைகளைப் பரப்பிய வண்ணம் நிற்கின்றான். பூமிக்குக் கீழுள்ள அதல; விதல; சுதல; தலாதல; மகாதல; ரசாதல; பாதாள லோகம் வரையிலும் தன்னுடைய வேரினைச் செலுத்தி நிற்கின்றான். நூறாயிரம் யோசனை தூரம் வரையிலும் பருத்த அடிப்பரப்புடைய தன்மையில் நிற்கின்றான். குபேரனும்; திசை யானைகளும்; இயமனும் அஞ்சுமாறு நின்றான். இந்திரன் உள்ளிட்ட தேவர்களும்; கொற்றவையும்; நான்முகக் கடவுளும்; ஆதிசேடனும் அஞ்சுமாறு நிற்கின்றான்.
வாயுதேவன்; சூரியன்; சனி ஆகியோரின் உடல் வியர்த்திட நிற்கின்றான். ஐராவதம் நிலை பெயர்ந்திட; அக்கினி தேவன் மெலிந்திட நிற்கின்றான். ஆதிசேடன் சுமை தாங்காது வருந்திட, நிலப்பகுதி முழுவதும் இருள் பொருந்திய சூறாவளிக் காற்று வீசுமாறு மாமர வடிவினனான சூரன் தன் உடலை அசைக்கின்றான். அந்த அசைவினால் அண்டங்கள் இடிந்து சரிகின்றன, பூமிக்குக் கீழுள்ள ஏழுலகங்களும் புழுதியால் நிறைகின்றன. கடல்கள் யாவும் நிலைகுலைந்து ஒன்றாகின்றன. மலைகள் யாவும் அழிந்து படுகின்றன. விண்மீன்கள் உதிர்கின்றன. சூரியனும் சந்திரனும் மிக வருந்தித் தத்தமது கிரகங்களை விலக்கிச் செல்கின்றனர். பூமிக்கு மேலுள்ள புவர்; சுவர்க்க; மகர்; ஜனோ; தபோ; சத்திய லோகங்கள் ஒவ்வொன்றாக அழிந்து படுகின்றன.
(1)
வேலையுதக் கடவுள் சூரனை நோக்கித் தன் திருக்கை வேலை விடுக்கின்றார். அவ்வேலானது 1000 கோடி அண்டத்திலுள்ள அக்கினி யாவும் ஒன்று சேர்ந்து போன்று உயர்ந்தெழுந்து, மிகுந்த அச்சம் ஏற்படுத்தும் தன்மையில் மாமரத்தினை அழிக்க விரைகின்றது,
-
(யுத்த காண்டம்: சூரபன்மன் வதைப் படலம் - திருப்பாடல் 481)
தேயுவின் எடுத்த அண்டத் திறங்களும் பிறங்கு ஞாலத்(து)
ஆயிர கோடி அண்டத்(து) அங்கியும் ஒன்றிற்றென்ன
மீஉயர்ந்தொழுகி ஆன்றோர் வெருவரும் தோற்றம் கொண்டு
நாயகன் தனது தெய்வப் படைக்கலம் நடந்ததன்றே
-
(சொற்பொருள்: அங்கி - அக்கினி, மீஉயர்ந்து - மிக உயர்ந்து, வெருவரும் - அச்சம் தரும்)
(2)
ஆறுமுக தெய்வத்தின் திருக்கை வேலானது அண்டகோடிகளையெல்லாம் அசைத்த கொடியவனான சூரபத்மனை இரு கூறுகளாக்கியும் சூரன் மாளாது நிற்கின்றான். எனில் அது அவன் முன்பு புரிந்திருந்த கடும் தவத்தின் பயனன்றோ, 'தவத்தினை விடவும் வலிமை தரக்கூடியதாய்ப் பிறிதொன்று உண்டோ?' என்று கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் இவ்விடத்தில் தவத்தின் அவசியத்தையும் சிறப்பையும் பதிவு செய்கின்றார்,
-
(யுத்த காண்டம்: சூரபன்மன் வதைப் படலம் - திருப்பாடல் 488)
ஆடல்வேல் எறிதலோடும் ஆமிர வடிவாய் அண்ட
கூடமும் அலைத்த கள்வன் அரற்றொடு குறைந்து வீழ்ந்தும்
வீடிலன் என்ப மன்னோ மேலைநாள் வரத்தின் என்றால்
பீடுறு தவமே அன்றி வலியது பிறிதொன்றுண்டோ
-
(சொற்பொருள்: ஆமரம் - மாமரம், அரற்றோடு - ஒப்பாரியிட்டு, வீடிலன் - இறந்திலன், பீடு - பெருமை)
No comments:
Post a Comment