வயோதிகனாய்த் தோன்றிய வடிவேலன் (கந்தபுராண நுட்பங்கள்):

தினைப்புனத்தில் வள்ளிதேவியின் காதலைப் பெறக் கந்தக் கடவுள் பலவாறு முயலுகையில், இருமுறை; வெவ்வேறு சமயங்களில் வள்ளியம்மையின் தந்தையான நம்பிராஜன் (தன் கூட்டத்தினருடன்) அங்கு வந்ததாகக் கந்தபுராணம் விவரிக்கின்றது. முதல் வருகையின் பொழுது வேலவன் வேங்கை மரமாகி நின்று திருவிளையாடல் புரிகின்றான். 

(1)
இரண்டாம் வருகை சமயத்தில், வள்ளிதேவி வேடுவ உருவிலிருக்கும் வேலவனுக்கு இடரேதும் நேர்ந்து விடுமோ என்றஞ்சி, 'விரைந்து இவ்விடம் விட்டு சென்று விடுங்கள்' என்று கூறுகின்றாள். குமரக் கடவுள் 'நம்மீது கொண்டுள்ள அன்பினாலன்றோ இவ்விதம் பதறுகின்றாள்' என்று திருவுள்ளம் மகிழ்ந்து, சைவநல் வேடத்தில்; வயோதிகத் திருக்கோலத்தில் அங்கு எழுந்தருளித் தோன்றுகின்றான்.  
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 94)
ஓடும்இனி என்றவள் உரைத்த மொழி கேளா
நீடு மகிழ்வெய்தி அவண் நின்ற குமரேசன்
நாடுபுகழ் சைவநெறி நற்றவ விருத்த
வேடமது கொண்டு வரும் வேடர்எதிர் சென்றான்

(2)
அவ்வேடர்களுக்கு அருகாமையில் சென்று, நம்பிராஜனுக்குத் திருநீறு அளித்து, 'உன் வலிமை பெருகட்டும், எண்ணிறந்த வெற்றிகளோடு வளங்கள் யாவும் உன்னிடம் வந்து சேரட்டும்' என்று வாழ்த்துகின்றான், 
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 95)
சென்று கிழவோன் குறவர் செம்மலெதிர் நண்ணி
நின்று பரிவோடு திருநீறு தனை நல்கி
வன்திறல் மிகுத்திடுக வாகை பெரிதாக
இன்றியமையாத வளன் எய்திடுக என்றான்

(3)
அன்புடன் திருநீற்றினை அளித்தருளிய வயோதிகரின் திருவடி மலர்களைப் பணிந்து வணங்கும் வேடுவ மன்னன், 'மேன்மை பொருந்திய இவ்வள்ளி மலைக்கு வயோதிகராய் வந்துள்ளீர்கள், வேண்டுவன கூறுவீர்' என்கின்றான்,  
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 96)
பூதியினை அன்பொடு புரிந்த குரவன்தன்
பாதமலர் கைகொடு பணிந்து குறமன்னன்
மேதகு இவ்வெற்பினில் விருத்தரென வந்தீர்
ஓதிடுதிர் வேண்டியதை ஒல்லைதனில் என்றான்

(4)
வயோதிக வேலவனும், 'உன்னுடைய மலையிலுள்ள குமரி தீர்த்தத்தில் நீராடவே இங்கு வந்துள்ளேன்' என்று கூறுகின்றான் ('வள்ளி நாயகியின் இளமையழகாகிய தீர்த்தத்தில் மூழ்க வந்துள்ளேன்' என்பது உட்குறிப்பு). நம்பிராஜனும், 'எங்கள் தந்தை போன்ற தவப்பெரியவரே , தாங்கள் கூறிய பெருமை பொருந்திய தீர்த்தத்தில் நீராடிய பின்னர் தனித்திருக்கும் எங்கள் குலத்தோன்றலான வள்ளிக்குத் தக்கதொரு துணையாக இவ்விடத்தில் இருப்பீர்' என்று வணங்கி விடைபெறுகின்றான்,
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 98)
நற்றவன் மொழியைக் கேளா நன்றுநீர் நவின்ற தீர்த்தம்
நிற்றலுமாடி எங்கள் நேரிழை தமியளாகி
உற்றனள் அவளுக்கெந்தை ஒருதனித் துணையதாகி
மற்றிவண் இருத்திர் என்ன அழகிதாம் மன்ன என்றான்