வேடுவர்களுக்குக் காட்சியளித்த வேலாயுதக் கடவுள் (கந்தபுராண நுட்பங்கள்):

கந்தப் பெருமான் வள்ளிதேவியைப் பிறிதொருவர் அறியாதவாறு வள்ளிமலையின் எல்லைப் பகுதிக்கப்பால் அழைத்துச் செல்ல, வழியில் இடைமறித்து தாக்கும் வளர்ப்புத் தந்தையான நம்பிராஜனும் மற்றுமுள்ள வேடர் யாவரும், முருகப் பெருமானின் திருவிளையாடலால் மாண்டொழிந்து மண்ணில் வீழ்கின்றனர். பின்னர் அந்நிகழ்வினால் ஏற்பட்டிருந்த வள்ளி நாயகியின் வாட்டம் போக்கவும், அச்சமயத்தில் அவ்விடத்திற்கு வந்திருந்த நாரத முனிவனின் வேண்டுகோளுக்காகவும், வேலவன் வேடர்களுக்கு அருள் புரியத் திருவுள்ளத்து எண்ணுகின்றான், 

வள்ளி நாயகியிடம், 'தேவி, நமக்குப் பழி உண்டாகுமாறு நம்முடன் போரிட்டு மாண்டுள்ள உன் சுற்றத்தினரை மீண்டும் உயிர்பெற்றெழச் செய்வாயாக' என்றருளிச் செய்கின்றான்.

(1)
வடிவேலவனின் அவ்வுரை கேட்டு மகிழும் வள்ளியம்மையும், 'இன்னுயிர் நீங்கப் பெற்று இவ்விடத்தில் வீழ்ந்துள்ள நம் சுற்றத்தினர் யாவரும் இனி எழுவீர்களாக' என்றருள் புரிகின்றாள் (குறிப்பு: 'ஆன்மாவானது மும்மலங்களையும் களைந்து இறைவனுடன் ஒன்றும் பொழுது, அவ்வான்மாவின் சங்கல்பமானது இறைச் சங்கல்பமாகிப் பயனை அக்கணமே நல்கும்' எனும் தத்துவக் குறியீடு இதனுள் பொதிந்துள்ளது). மாண்ட வேடர்கள் யாவரும் உறக்கத்தினின்று எழுமாற்போல் துடித்து எழுகின்றனர்,  
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 189)
விழுமிய உயிர்கள் சிந்தி வீழ்ந்த நம்கேளிர் யாரும்
எழுதிர் என்றருளலோடும் இருநிலத்(து) உறங்குகின்றோர்
பழைய நல்லுணர்வு தோன்றப் பதைபதைத்(து) எழுதற்கொப்பக்
குழுவுறு தமர்களோடும் குறவர்கோன் எழுந்தான் அன்றே

(2)
கருணைப் பெருங்கடலான வேலாயுதப் பெருங்கடவுள் அவ்வேடர்களுக்கு ஆறு திருமுகங்களும்; பன்னிரு திருத்தோள்களும்; ஆயுதங்களோடு கூடிய பன்னிரு திருக்கரங்களுமாய்த் திருக்காட்சி அளித்துப் பேரருள் புரிகின்றான். நம்பிராஜன் உள்ளிட்ட வேடர்கள் யாவரும் காண்பதற்கரிய அத்தரிசனத்தால் அற்புதமுற்று, அறுமுக தெய்வத்தின் திருவடிகளில் வீழ்ந்துப் பணிகின்றனர். பின்னர் தங்கள் உள்ளக் கருத்தினைக் கூறத் துவங்குகின்றனர்,
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 190)
எழுந்திடுகின்ற காலை எம்பிரான் கருணை வெள்ளம்
பொழிந்திடு வதனமாறும் புயங்கள் பன்னிரண்டும் வேலும்
ஒழிந்திடு படையுமாகி உருவினை அவர்க்குக் காட்ட
விழுந்தனர் பணிந்து போற்றி விம்மிதராகிச் சொல்வார்

(3)
ஐயனே, வேடர்களாகிய எங்களின் குலதெய்வமான நீங்களே இம்முறையில் வஞ்சகமாய் வேடர்குலச் செல்வியைக் கவர்ந்து செல்லுதல் முறையோ? எங்கள் மரபுமுறைக்கு இதனால் பழியன்றோ எய்தியுள்ளது, காக்க வேண்டிய அன்னையே விடம்தனை ஊட்டினால் அக்குழந்தைகளைக் காப்பாரும் உளரோ?  
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 191)
அடுந்திறல் எயினர் சேரி அளித்திடு நீயே எங்கள்
மடந்தையைக் கரவில் வௌவி வரம்பினை அழித்துத் தீரா
நெடுந்தனிப் பழியதொன்று நிறுவினை புதல்வர் கொள்ள
விடந்தனை அன்னை ஊட்டின் விலக்கிடுகின்றார் உண்டோ

(4)
நம்பிராஜன் மேலும் தொடர்கின்றான், 'எவரொருவரும் அறியாதவாறு எங்கள் வள்ளியுடன் காவல் யாவையும் கடந்து இவ்விடத்திற்கு வந்துள்ளீர். இனியேனும் எங்கள் சிற்றூருக்கு வருகை புரிந்து, அங்குத் திருமண வேள்வித் தீயின் சாட்சியாக எங்கள் தவச் செல்வியை முறையாய் மணந்துப் பின்னர் அவளை உம்முடைய ஊருக்கு அழைத்துச் செல்வீர்' என்று விண்ணப்பிக்கின்றான்,
-
(தக்ஷ காண்டம்: வள்ளியம்மை திருமணப் படலம் - திருப்பாடல் 192)
ஆங்கது நிற்க எங்கள் அரிவையை நசையால் வௌவி
நாங்களும் உணரா வண்ணம் நம்பெரும் காவல் நீங்கி
ஈங்கிவண் கொணர்ந்தாய் எந்தாய் இன்னினிச் சீறூர்க்கேகித்
தீங்கனல் சான்றா வேட்டுச் செல்லுதி நின்னூர்க்கென்றார்