சூரனின் தீவு நகரத்தினைக் கடலில் மூழ்கச் செய்தல் (கந்தபுராண நுட்பங்கள்):

சூர சம்ஹார நிகழ்விற்குப் பின்னர் கருணைக் கடலான கந்தக் கடவுள் வருண தேவனிடம், 'சூரனின் இத்தீவு நகரத்தினை, ஊழிக்கால வெள்ளம் பூமியை உண்பது போல் கடலினில் மூழ்கச் செய்வாயாக' என்றருளிச் செய்கின்றான்,
-
(யுத்த காண்டம் - மீட்சிப் படலம் - திருப்பாடல் 15)
கருணையங் கடலாகியோன் கனைகடற்(கு) இறையாகும்
வருணன் மாமுக நோக்கியே வெய்யசூர் வைகுற்ற
முரணுறும் திறல் மகேந்திர நகரினை முடிவெல்லைத்
தரணியாமென உண்குதி ஒல்லையில் தடிந்தென்றான்

முழுமுதற் பொருளான ஆறுமுக தெய்வத்தின் கட்டளையைச் சிரமேற் கொள்ளும் வருண தேவன், முன்பொரு சமயம் பாற்கடல் வாசனான பரந்தாமன் இந்நிலவுலகு முழுமையும் உண்ட தன்மையினைப் போன்று, சூரனின் தீவு நகரமான வீரமகேந்திரபுரம் முழுவதையும் கடலுக்குள் மூழ்குமாறு செய்கின்றான்
-
(குறிப்பு: கிருஷ்ணாவதார கால கட்டத்தில், ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பால்ய பருவத்தில் யசோதை அன்னைக்குத் தன் திருவாயினுள் உலகங்கள் யாவையும் காண்பித்தருளிய நிகழ்வையே நம் கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் 'மாயவன் அடுவுலகு (உ)ண்டிடு நெறியேபோல்' என்று குறிக்கின்றார்),
-
(யுத்த காண்டம் - மீட்சிப் படலம் - திருப்பாடல் 16)
என்ற மாத்திரைச் சலபதி விழுமிதென்(று) இசைவுற்றுத்
துன்று பல்லுயிர் தம்மொடு மகேந்திரத் தொல்லூரை
அன்று வன்மைசேர் புணரியுள் அழுத்தினன் அவனிக்கீழ்
நின்று மாயவன் அடுவுலகு (உ)ண்டிடு நெறியேபோல்
-
(சொற்பொருள்: சலபதி - வருண தேவன், தொல்லூர் - தொன்மையான நகரம், புணரி - கடல்)